Moja droga do zostania artystą:

​

Moja rodzina i ja przenieśliśmy się tutaj z St. Louis, kiedy miałem trzy lata i szybko stałem się poszukiwaczem przygód. Regularnie chodziliśmy na piesze wędrówki i na wybrzeże Oregonu, gdzie zawsze znajdowałem radość z nowych drobiazgów. Byłem zdumiony tak drobnymi szczegółami, jak to, jak światło pada na ziarnko piasku. Wkrótce ocean i góry znalazły drogę do mojego serca i zawołały mnie. Kiedy dorastałem, te rozmowy zaczęły zanikać. Zacząłem poważnie myśleć o szkole i spędzałem każdą wolną chwilę na nauce i związanych z nią wydarzeniach. 

W szkole lubiłem moją klasę plastyczną i nauczyciela plastyki. To było schronienie, którego pragnąłem po matematyce, historii i innych przedmiotach, które mnie wyczerpały. Miałem szczęście, że miałem nauczyciela plastyki, którego miałem. Nauczyła mnie tak wiele o sztuce i artystach. Moim ulubionym tematem byli impresjoniści i szybko stałem się obsesją na punkcie tego, jak używali koloru i luźnych pociągnięć pędzla. Na tych zajęciach dowiedziałem się, że jestem utalentowanym artystą, ale nigdy nie uważałem tego za karierę. Być może lekcja, której nauczyłem się z gry w życie, że pensja artysty nie jest do przeżycia i nie możesz wygrać gry, jeśli wybierzesz ten zawód.

 

Kiedy byłem w drugiej klasie, wszyscy uczniowie mieli bezpłatne badania wzroku. Pani doktor w towarzystwie mamy podczas badania odczytała nam moje wyniki i spokojnie wyjaśniła, że nie widzę tak jak wszyscy, że mam wzrok 20/15 i dużą wrażliwość na światło, kolor i kontrast. To był powód, dla którego fluorescencyjne światła w klasie drażniły moje oczy i dlatego zielone tablice wydawały się nieznośnie jasne. Nie zdawałem sobie sprawy, co to oznacza, dopóki nie zostałem artystą, i teraz rozumiem, jakie mam szczęście. 

​

Lata szybko nałożyły się na siebie, a wraz z nimi priorytety. Kiedy przyzwyczaiłem się do nowych obowiązków, przestałem podróżować i obcować z przyrodą. Przeniosłem się do szkoły i ukończyłem University of Oregon z tytułem licencjata z dziennikarstwa. Chociaż zacząłem malować, kiedy byłem mały, nie studiowałem poważnie sztuki na studiach. Nigdy nie myślałem o tym jako o opcji. Nauczyłem się malować podczas nieoczekiwanych wydarzeń, które doprowadziły mnie do miejsca, w którym jestem dzisiaj. Kiedy zacząłem malować, miałem 24 lata i byłem świeżo upieczonym absolwentem. Właśnie przeprowadziliśmy się do Seattle w związku z nową pracą mojego partnera. Nie mogąc tam znaleźć pracy zawodowej, pracowałem za minimalną stawkę w małym sklepie z mrożonymi jogurtami. I tak! Mamy wolne fro-yo! Pomimo darmowego fro-yo, podobnie jak wielu innych, walczyłem. W nowym miejscu miałem tylko partnera, który mnie przeprowadził. 

​

Pewnego dnia wróciłem z pracy do domu i zobaczyłem duże płótno, szpachlę, pędzle i farby akrylowe w naszym salonie. W jakiś sposób wyczuł mój ból, popęd i potrzebę malowania i zaskoczył mnie nimi. Walczyłem z akrylami, ale świetnie się bawiłem, po prostu malując. Ale to nie było coś, o czym myślałem, że może być karierą. Rok później mój ojciec znalazł stare farby olejne na przypadkowej wyprzedaży garażowej na Florydzie. Kupił je pod wpływem impulsu i wysłał do mnie. Kiedy je dostałem, wdarłem się do nich. Farby były stare i rozdzielały się, ale uwielbiałem ten zapach. Olejki pachniały ziemią, znajomo, kojąco i pięknie. Moje pędzle były bezużyteczne w stosunku do stanu, w jakim się znajdowały, i zamiast tego zacząłem nakładać je szpachelką. Wiedziałem, że mój tata uwielbia czerwone wino i podziękowałem mu, tworząc kieliszek do wina szpachelką z farbami, które wysłał. To był mój pierwszy obraz olejny wykonany impasto. Przewinąłem kilka miesięcy do przodu, a ja już tworzyłem dla siebie markę. Zabrałam się za olejki z pasją, jakiej nigdy wcześniej nie czułam. Sztuka mnie znalazła i wyniosła do miejsca, w którym nigdy nie wyobrażałam sobie, że się znajdę. Każdego dnia dziękuję za podróż, którą mnie zabrał.

Po tym, jak zostałem malarzem, zacząłem zauważać bujne szczegóły dotyczące świata. To było jak ponowne otwarcie oczu. Mój duch odrodził się. Moje poczucie przygody rozpaliło się na nowo. Zacząłem ponownie stawiać sobie wyzwania. Znowu zacząłem żyć. Zacząłem podróżować z plecakiem i malować w plenerze, obie radości, które teraz tkwią głęboko w mojej duszy.  Moje połączenie ze światem przyrody, pasja do eksploracji pogłębia się każdego dnia i inspiruje każdy tworzony przeze mnie utwór. 
​